W dniu 22 czerwca 2016 roku w Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie przy ul. Byszewskiej w ramach dorocznego Wakacyjnego Spotkania Misjonarek i Misjonarzy odbyła się konferencja pt. "Świeccy a misje - wyzwania i szanse posługi świeckich na misjach". Była to okazja do głębszej dyskusji i analizy możliwości zaangażowania się świeckich misjonarzy i wolontariuszy w dzieło misyjne Kościoła. Uczestnikami spotkania byli misjonarze, misjonarze świeccy oraz wolontariusze z całego świata: Ameryki, Afryki, Azji oraz Oceanii.
zdjęcie: misje.pl
Grupa 1: Kogo posyłać? (Kim jest misjonarz świecki? Jego duchowość i tożsamość. Sylwetka przyszłego misjonarza świeckiego, z uwzględnieniem cech osobowości, zaangażowania religijnego, wiedzy i doświadczenia zawodowego. Jak pozyskiwać zapotrzebowanie na misjonarzy świeckich z krajów misyjnych? Jak trafnie dobierać osobę misjonarza do konkretnej posługi misyjnej?)
Grupa 2: Jak przygotowywać? (Jak prowadzić bezpośrednie przygotowania do posługi misyjnej? Jakie zagadnienia powinny być uwzględnione? Jakie powinny być formy tego przygotowania? Czy powinno to być stacjonarne przygotowanie w CFM, czy też możliwe są inne formy przygotowania, np. spotkania weekendowe? Plusy i minusy różnych form przygotowania bezpośredniego)
Grupa 3: Jak wspierać? (Jakie relacje powinny łączyć misjonarza świeckiego z diecezją pochodzenia i diecezją przyjmującą? Jakie powinny być ramy posługi misjonarza świeckiego? Jakie powinny być zapisy w kontrakcie? Jakie są oczekiwania samych misjonarzy świeckich? Aspekty prawne posługi misjonarzy świeckich w odniesieniu do polskiego prawa stacjonarnego)
Grupa 4: Jak posługiwać? (Misjonarz świecki na misjach – jakie są oczekiwania Kościołów przyjmujących? Jak powinna wyglądać komplementarność posługi misjonarza świeckiego z posługą misyjną osób duchowych i konsekrowanych?)
Grupa 5: Jak żyć po powrocie z misji? (Jak przygotować powrót? Jak sprawić, by doświadczenie misyjne owocowało w dalszym życiu misjonarza świeckiego (religijnym i nie tylko) oraz we wspólnocie Kościoła? Jak poradzić sobie ze zwrotnym szokiem kulturowym? Jak odnaleźć się w rzeczywistości po powrocie? W jaki sposób doświadczenie misyjne wyznacza nasze miejsce w Kościele?)
Wnioski i podsumowanie pracy w grupach zostały przedstawione na forum wszystkich.
Różnorodność doświadczenia misyjnego pozwoliło się nam wzajemnie ubogacić i spojrzeć szerzej na omawiany przez nas temat.
Analizując zagadnienie: misjonarze świeccy i wolontariusze misyjni – bogactwo czy problem Kościoła posyłającego, doszliśmy do wniosków, że zależy to od wielu rzeczy. Misjonarze świeccy i wolontariusze mogą stanowić problem, gdy:
- brak odpowiedniego przygotowania, formacji duchowej, przygotowania kulturowego
- osoby przyjeżdżające nie respektują programu wspólnoty, kiedy problemy osobiste nie zostały rozwiązane w swoim kraju
- kiedy wolontariusz, misjonarz świecki mieszka we wspólnocie (brak osobnego domku)
- brak sprecyzowanego celu przyjazdu na placówkę misyjną
Bogactwem są natomiast:
- gdy przeszli odpowiednią formację
- uczestniczą w życiu wspólnoty, wspólnie się modlą, poznają zadania, organizują zajęcia i zabawy i spędzają czas z dziećmi i młodzieżą na misji
- dzielą życie z ludźmi na misji
- osobiste świadectwo
- misjonarze świeccy maja lepszy kontakt i dostęp do ludzi świeckich na misji
- gdy ich motywacja ma na imię JEZUS
- znają język, kulturę, zwyczaje kraju
Jeżeli chodzi o sylwetkę osoby wyjeżdżającej na misje, powinien się on cechować: pokorą, dyspozycyjnością, komunikatywnością, elastycznością, otwartością, aby służyć, poznać kulturę. Ważne też jest sprecyzowanie, dlaczego dana osoba chce przyjechać na misje, co chce robić i czego wspólnota oczekuje od niego. Powinniśmy też mieć świadomość, że osoba świecka ma lepszy dostęp do miejscowych ludzi.
Kiedy świecki misjonarz czy wolontariusz przyjeżdżają na placówkę misyjną, przyjmujący go mają także w stosunku do niego oczekiwania. Gdy wolontariusz przyjeżdża na krótszy czas (np. ok. 3 mies.), wymaga się od niego, aby był on fachowcem, posiadał konkretne umiejętności. Dlatego tak ważne na początku jest sprecyzowanie celu misji i określenie zadań wolontariusza. Gdy pobyt na misjach jest dłuższy (2-3 lata), wówczas od misjonarza świeckiego oczekuje się tego, aby był on prawą ręką do prowadzenia centrum misyjnego, aby był asystentem, na którego można przerzucić część odpowiedzialności. Ważne też jest aby wolontariusze czy misjonarze świeccy mieli wsparcie. Wsparcie ze swego kraju rodzinnego, od wspólnoty. Ale także na miejscu pobytu. Dobrze jest, kiedy wolontariusz ma osobę, która jest za niego odpowiedzialna i pomaga mu zorganizować czas oraz wprowadza go w zadania i obowiązki, w mentalność i kulturę kraju.
Co taki misjonarz/wolontariusz może wnieść do Kościołów przyjmujących? Mimo różnorodności w mentalności i obyczajach mogą wnieść jedność . Także osobiste świadectwo wiary. Jadąc na misje, przynosimy miejscowej ludności Jezusa. My, jako Polacy, wnosimy także to, co jest nasze, czyli duchowość, sakramenty święte, śpiewy. Mamy także rozbudowaną świadomość wspólnoty, świadczymy, że Kościół jest jeden w swojej różnorodności.
Po wymianie doświadczeń pomodliliśmy się nieszporami z konferencją ascetyczną, którą wygłosił ks. Jarosław Rodzik SAC. Całość zakończyłą się koncertem zespołu Noproblem z Białej Podlaskiej oraz wspólnym grillem.
Dla mnie to spotkanie było dużym ubogaceniem. Ale także zobaczeniem, jak trudną sprawą są wyjazdy na misje, jak ogromnej modlitwy potrzeba i wsparcia zarówno misjonarzy świeckich i wolontariuszy, jak i osób na stałe posługujących po za granicami naszego kraju.
Ewelina Napora
diecezja warszawsko-praska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz